لنگرود شهر ماست:

لنگرود ، شهری است که بین آبی خزر و استواری لیلا کوه ، مجنون وار نشسته است و خونگرمی شالیزارهایش ، با خونسردی باغهای چایش ، به هم آمیخته ؛ و دیدن چهرة مهربان و همیشه بهاری مردمانش ـ با آن نگاه‎های روشنشان ـ آرزوی تمام کسانی است که یکبار نان و نمکی از سفرة اخلاصشان خورده باشند . لنگرود ، شهر شمخالهای آویخته ، تورهای مندرس صمیمی ، باغهای پرتقال ، رنگارنگی لباسهای روستایی ، عطر بلال و پونه و ... مردمانِ شور و عشق و ایثار است . مقبرة دوازده امام زادة به شهادت رسیده ، بر بلندای ملاطش ، ریشه داری « تشیع » را درخاک پاک قلبهای مردمش ، نمایانگر می‎کند و آفتاب ، به یاد شهیدانش هر غروب ، خون می گرید لنگرود شهر ابریشم و شعر و رنج است . پروانه ها بر تبسم گلهایش پیله می کنند و شعور ، در مقابل شعرش ، به زانو در می آید و « برنج » آینة رنج سالیان طولانیِ لبخند پینه بر دستانشان است .

شهرستان لنگرود یکی از شهرهای زیبای استان گیلان می باشد. این شهر دارای فرزانگان، دانشمندان، شعرا و شهدای زیادی بوده  و آثار تاریخی فراوانی دارد که نشان از قدمت و اهمیت این شهر ساحلی است،به همین دلیل از قدیم الایام مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی بوده است. ما برای آشنایی مقدماتی با تاریخچه تلخ و شیرین این شهر و شناخت بزرگان و دانشمندان آن طراحی این سایت را شروع کردیم و سعی در جهت معرفی شخصیت ها و مکان های تفریحی ، گردشگری و فرهنگی آن نمودیم تا مورد رضایت شما عزیزان قرار گیرد.

 موقعیت جغرافیایی لنگرود

 لنگرود در طول 30ً و 10َ و 50َ  و عرض 11 و 37 جغرافیایی، در ارتفاع 21 متر از سطح دریای خزر قرار دارد. این شهرستان بر روی جلگه ای سرسبز و 10 کیلومتر با دریای خزر فاصله دارد و در قسمتهای جنوبی آن کوهپایه های جنوبی آن جنگلی دیده میشود.لنگرود که یکی از شهرهای مذهبی گیلان است. در فاصله 60 کیلومتری رشت (مرکز استان) واقع شده است و از طرف شمال و غرب به شهرستان لاهیجان،از طرف شرق به دریای خزر و از طرفی به شهرستان رودسر، و از طرف جنوب به شهر املش (از شهرهای رودسر) منتهی میگردد.

 لنگرود در 25 شهریور سال 1338 ه. ش از لاهیجان جدا شد و با روستاهای تابع به صورت شهرستان مستقلی درآمد.

 نامگذاری لنگرود

نام لنگرود برای اولین بار در سال 512 ه. ق ذکر گردیده یعنی سال مرگ سلطان محمد بن ملکشاه سلجوقی و آزاد شدن ((فرامرز بن مردانشاه لنگرودی)) از زندان. به دو دلیل این شهر را لنگرود گفته اند:

1-             اینکه لنگرود در ابتدا لنگرگاه بوده است.

2-             لنگرود نام رودخانه ای است در جوار شهر که به دریای خزر می ریزد.

شاید نام رودخانه نیز به این سبب بوده است که کرجی ها می آمدند و در آن بارگیری می کردند.

جمعیت

در سال 1275 ه.ق /1230 ش.، یعنی حدود یک قرن و نیم پیش جمعیت این شهر دو هزار نفر بوده است. اما در سرشماری عمومی نفوس سال 1375 ه.ش چمعیت این شهرستان به 135922 نفر رسیده که از این تعداد 65973 نفر در شهر لنگرود زندگی می کنند.

نژاد،زبان، دین

 اهالی لنگرود دارای نژاد آریایی هستند و به زبان فارسی با گویش گیلکی سخن می گویند و دینشان اسلام، و شیعه اثنی عشری، و علاقه مند به خاندان پیامبر گرامی اسلام می باشند.

تقسیمات کشوری

شهرستان لنگرود با 441 کیلومتر مربع وسعت، دارای سه شهر به اسامی لنگرود، کومله، شلمان و یک بخش مرکزی است و بخش مرکزی از 6 دهستان 231 آبادی (شامل روستا و مزرعه). تشکیل شده است که عبارتند از:  1- چاف با 15 آبادی،2-دریاسربا 90 آبادی،3-دیوشل با 23 آبادی،4-کومله با 111 آبادی،5-گل سفیدبا 14 آبادی، 6-لات لیل با 57 آبادی